Monument voor Bredero

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Monument voor Bredero door Piet Esser, 1968

Het beeld staat op de Nieuwmarkt achter de Waag. Bredero heeft op de Geldersekade gewoond.

 

 


 

Bredero's monument

 

Ter voorbereiding van de herdenking van de 350ste sterfdag van Gerbrand Adriaensz Bredero werd in 1962 een comité opgericht, dat zich ten doel stelde een Bredero-traditie in de hoofdstad te scheppen. Aan de beeldhouwer Piet Esser werd de opdracht verstrekt voor het maken van een monument ter nagedachtenis aan de volksschrijver.

 

Esser verbeeldde een scene uit 'De Spaansche Brabander', waarin de hoofdrolspeler Jerolimo, een oplichter uit de Zuidelijke Nederland, in gesprek raakt met twee vrouwen van lichte zeden. Terwijl hij een van hen probeert te kussen, smeekt hij

 

                                         'O Joffrou wildy my een courtesy bewysen,

                                          So laet u slaeve toe, dat hy u eensjens kust.'

 

                                         Het antwoord van de vrouw luidt afwerend:

 

                                         'Nou Joncker niet te stout, ay lieve houtje rust.'

 

Esser heeft geprobeerd met deze scene de sfeer en de geest van Bredero's tijd weer te geven. Hij beschouwde het niet slechts als 'een hommage aan een groot schrijver, maar ook aan het Amsterdamse volkskarakter'.

 

 

 

                                 

 




 

Gerbrand Adriaensz. Bredero (1585 - 1618)

 

Bredero was een Nederlands dichter en toneelschrijver. Hij schreef treurspelen, kluchten en blijspelen, de De Spaanschen Brabander (1618) behoort tot de laatste categorie.

 

Hij was het derde kind van Adriaen Cornelisz. Bredero en Maryghen Gerbrandsd.. Het gezin bestond uit 12 kinderen waarvan de meeste telgen jong gestorven zijn. Bredero volgde behoorlijk onderwijs, zo leerde hij Frans en sprak waarschijnlijk Engels en Latijn. Hij ging in de leer bij de Antwerpse kunstschilder François Badens die in Amsterdam woonde. Het beroep van schilder werd indertijd maatschappelijk erkend, in tegenstelling tot dat van dichter. Er wordt aangenomen dat hij rond zijn 20ste jaar omging met leden van d' Eglantier, met name de leden van de Brabantse kamer. Daarnaast ging hij om met dichters en schilders in Amsterdam en directe omgeving. Vanaf ongeveer 1611 had hij zich een positie verworven als belangrijk toneelschrijver.

Bredero is nooit getrouwd, al blijkt uit zijn romantische gedichten dat vele vrouwen een rol in zijn leven hebben gespeeld.

 

Eind december 1617 zakte Bredero, die per slede terugkeerde van een begrafenis in Haarlem, door het ijs. Mocht dit hem al een infectie hebben opgeleverd, daarvan lijkt hij snel hersteld want 1618 was voor hem een productief jaar. Hij overleed, getuige de doodsberichten, vrij plotseling op 23 augustus op 33-jarige leeftijd, juist toen Holland in politiek opzicht uiterst kritieke dagen beleefde want op 29 augustus vond de arrestatie van Van Oldenbarnevelt en Hugo de Groot plaats.

 

“Het kan verkeren”  was een uitspraak van Bredero.

 

 


 

Piet  Esser (1914 – 2004)

 

Prof. Jan Bronner was van 1913 tot 1947 hoogleraar aan de Rijksacademie in Amsterdam en drukte zijn stempel op bijna drie generaties beeldhouwers. Zijn credo was ‘beeldhouwkunst is architectuur en arcitectuur is beeldhouwkunst’. Esser was zijn opvolger. Esser noemde het beeldhouwen een ‘wanhopig vak’, het is ‘steeds kapotmaken en opnieuw beginnen’. Hij modelleerde zijn figuren en portretten eerst in was. Pas als hij helemaal tevreden was liet hij een afgietsel maken in brons. Esser was een belangrijk innovator en stimulator van de penningkunst, een tak van de beeldhouwkunst

 

 

 

Tegen alle stromingen in bleef hij trouw aan de figuratieve beeldhouwkunst.  Op het einde van zijn leven constateerde hij met berusting dat zijn werk ‘tegenwoordig ouderwets’ bevonden werd.

 

In 2004 werd in de NRC vermeld dat ‘Vincent Esser’ was overleden. Het bericht werd naderhand gerectificeerd: zijn naam was Vincent Pieter Semeyn Esser, maar hij stond alom bekend als Piet Esser. Het kan verkeren.

 

Wikipedia

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Links: Uit een verslag van de uitreiking van de Prix de Rome (Het Vrije Volk, 12 oktober 1963).

 

 

 

 

 

 

 

 


 

Ansichtkaarten

 

 

                           

 

                                         Op de kaart staat: ‘Waaggebouw met beeld van Ot en Sien’

                                         Datering: begin zeventiger jaren (blauwe nummerborden)

 

 

 


 

Nieuwmarkt, Amsterdam Centrum

 

Foto’s: maart 2006 en april 2010

 

 

 

Startpagina Buitenbeeldinbeeld

 

Buitenbeelden in Amsterdam Centrum

 

Buitenbeelden in Amsterdam:  Monumenten