|
Verschijning
Verschijning door Pearl Perlmuter, 1963 In de loop van de ontwikkeling van Perlmuter werd haar werk abstracter en begon ze te experimenteren met was. Perlmuter: “Het gaf mij de mogelijkheid veel spontaner te werken, ik ging nu beeldhouwen alsof ik tekende. Het lineaire element interesseerde mij al heel lang. Ik kon met deze techniek veel beter en makkelijker uitdrukken, zonder dat ik door het materiaal belemmerd werd.” De werken die zo onstonden zijn dynamisch, abstract-expressionistisch, ook dit werk ‘Verschijning’. Vanaf 1963 heeft het beeld op diverse tentoonstellingen gestaan waarna het in 1975 door de Stichting Beeldende kunst werd geschonken aan de stad. Het beeld stond op het museumplein tegenover het Concertgebouw. Dat plein werd in de tweede helft van de jaren negentig heringericht en voor de meeste kunstwerken was geen plaats meer: Zo leeg mogelijk (uit het Parool, 1 juni 1996) AMSTERDAM - De machtige arm van Sven-Ingvar Andersson reikt ver, heel ver. De landschapsarchitect uit Denemarken is niet alleen verantwoordelijk voor de herinrichting van het Museumplein, hij bepaalt ook tot in detail welke kunstwerken straks op de groene vlakte mogen komen. Stadsdeel Zuid heeft Andersson inmiddels gevraagd richtlijnen op te stellen. Als het aan het stadsdeel ligt, blijft het Museumplein in elk geval zo leeg mogelijk. 'Uitgangspunt is dat zo weinig mogelijk permanente kunst op het plein wordt geplaatst,' luidt de aanbeveling in een ambtelijke notitie. Andersson moet maar aangeven waar in zijn ogen een uitzondering kan worden gemaakt. Tot voor kort stonden dertien beelden en monumenten op het plein. Daaronder twee illegale beelden - de kruisraket van Miletic en de gebalde vuisten oftewel Your life is calling van Benno Rewinkel en Paul van Pieck tot Beest - die beide zijn inmiddels verwijderd. Wat het stadsdeel betreft verdwijnen ook drie andere kunstwerken in het depot: Vincent van Gogh van André Schaller, Verschijning van Pearl Perlmuter en Europeanen van Carel Kneulman. Alleen als Andersson deze beelden voor het plein wil behouden, mogen ze blijven staan.
Herplaatsing ‘Verschijning’ is ontsnapt aan het depot en in 1998 geplaatst op het Emmaplein. Oktober 2007 komt het bericht dat het Museumplein opnieuw ingericht gaat worden. Als reden voor de herinrichting wordt genoemd dat het plein, een van de grootste in Europa, volgens critici te weinig uitstraling heeft. Nu is het plein, dat in 1999 voor bijna 40 miljoen gulden werd heringericht door landschapsarchitect Sven Ingvar Andersson, in de ogen van critici veranderd in een trapveldje. Kosten van de herinrichting: 10 miljoen euro. Pearl Perlmuter (1915 - 2008) Perlmuter is van oorsprong een Amerikaanse beeldhouwer. In Parijs ontmoette ze in 1945 de beeldhouwer Wessel Couzijn en kwam als zijn echtgenote mee naar Nederland. In de loop der tijd werd haar werk abstracter en ze experimenteerde met was. De beelden die via de wastechniek tot stand kwamen zijn unica. Haar abstract-expressionistische beelden sloten aan bij de schilderkunst van die tijd.
Miskend Een interview uit 2001 heeft als openingszin: Beeldhouwster Pearl Perlmuter kreeg in het Nederland van de jaren vijftig geen voet aan de grond. Nu heeft ze meer succes dan ooit. Op de vraag ‘Voelt u zich als beeldhouwster miskend ?” antwoordt ze: ,,Ach, je denkt als kunstenaar altijd dat je niet genoeg wordt gewaardeerd.'' Ze vindt dat ze eigenlijk niet meer mag klagen, ze heeft nog nooit zoveel succes gehad met haar werk als nu. Het Kröller-Müller museum kocht vorig jaar twee beelden van haar aan uit de jaren vijftig, toen ze in massieve, bijna abstracte vormen werkte. Al gaat het haar, zoals ze zelf zegt, `voor de wind' en heeft ze het `nog nooit zo druk gehad' als nu op haar 85ste, de miskenning, het achtergesteld zijn en het gevoel dat haar werk niet serieus werd genomen, is toch een terugkerend thema in ons gesprek. Het had, zegt ze, te maken met het feit dat ze een buitenlandse was, maar het kwam ook doordat ze met een beeldhouwer was getrouwd en, zoals ze pas laat in haar leven onder invloed van het feminisme ontdekte, `doordat ik een vrouw ben en altijd geneigd was mezelf weg te cijferen.' In 1940 kreeg ze een beurs voor de Art Students League in New York. Hier kwam ze terecht in de beeldhouwklas van Ossip Zadkine, waar ze naar model leerde werken. In die beeldhouwklas ontmoette ze Wessel Couzijn, met wie ze in 1946 naar Nederland vertrok. Perlmuter : ,,Eigenlijk wilde ik niet naar Nederland, toen we trouwden had ik gedacht dat we naar Parijs zouden gaan. Maar Wessel wilde naar Nederland omdat hij hier veel mensen kende en hoopte opdrachten te zullen krijgen. Ik was hier dus niet op eigen initiatief en dat maakte mijn positie er niet beter op. Van Wessel had iedereen in Nederland hoge verwachtingen, hij kreeg steeds meer succes met zijn werk, terwijl ik me totaal genegeerd voelde. Ze vertelt dat ze niet in aanmerking kwam voor een eigen atelier omdat de gemeente Amsterdam na de oorlog niet meer dan één atelier per gezin wilde toewijzen en Couzijn er al een had. Dus deelden ze dat atelier. Perlmuter : ,,We hadden allebei wat kleine beelden meegenomen uit Amerika. Toen we hier pas waren, kwamen er veel mensen langs om Wessel terug te zien. Als ze dachten dat bepaalde beelden door hem waren gemaakt, waren ze geïnteresseerd, maar als ze hoorden dat het mijn werk was, keek niemand er meer naar.'' (citaten uit de NRC,
5 januari 2001)
Emmaplein Foto’s: januari 2008 en juli 2010
Startpagina Buitenbeeldinbeeld Buitenbeelden in Amsterdam Zuid |
