|
Zelfportret
Zelfportret-4 door
Caspar Berger, 2007
De ogen van de
zelfportretten van Berger zijn altijd gesloten, een gevolg van de gebruikte
techniek. Het benadrukt de suggestie van zelfonderzoek, introspectie. Als bij
het gieten het brons tussen de naden van de mal-delen vloeit, vormen zich
flenzen. Berger haalt ze niet weg, het geeft een extra dimensie aan het
beeld. Bij zelfportret 4 lijkt de flens bij de neus een waterspiegel waar de
man net boven uit komt, om het hoofd lijkt het een aura, om de schouders de
rouches van een feestjurk, om de armen en benen de vervellende huid van
iemand die te lang in de zon heeft gezeten. In het geheel lijkt het een
dwangbuis met de man als gevangene.
Het begin In een interview
voorjaar 2013 vertelt Berger over het maken van zelfportretten: “Op gegeven
moment zag ik in het Rijksmuseum een zelfportret van Jan Gregor van der
Schardt uit de 16e eeuw. Daarvoor zijn er misschien nog één of twee te vinden
maar dat is het binnen de beeldhouwkunst. Het onderwerp in de schilderkunst
is heel groot, in de beeldhouwkunst is het vanuit de geschiedenis helemaal
geen onderwerp geweest. En dat had natuurlijk te maken met de fysieke
beperkingen die het had. Een schilder had natuurlijk de mogelijkheid van een
spiegel en het canvas, maar de beeldhouwer kon zich natuurlijk niet van
achteren zien. Dus hoe zou Van
der Schardt het nou gedaan hebben, want die spiegels waren nog niet zo goed.
Misschien heeft hij een afgietsel van zichzelf gemaakt. En dat idee, die
gedachte over het afgietsel, was voor mij de aanleiding om afgietsels te
maken om te kijken of ik daar zelfportretten mee kan maken. En dat was
eigenlijk de start.” Caspar Berger (1965)
Beeldenpark
Landgoed Anningahof, Zwolle Foto’s: augustus
2018
Startpagina Buitenbeeldinbeeld |
