|
Wildzang
Wildzang door Sigurdur Gudmmundsson, 1976 Wildzang is niet meer Het werk bestond uit honderden paaltjes die in rijen zo neergezet waren dat er in morsetekens het gedicht Wildzang van Joost van den Vondel geschreven was. Het was een ode aan het 700-jarig bestaan van Amsterdam in 1975. De houten palen verwezen ook naar de manier waarop Amsterdam gebouwd is. Wat zong het
vrolijk vogelkijn dat in de
boomgaard zat ? Hoe heerlijk
blinkt de zonneschijn van rijkdom en van schat Hoe ruist de
koelte in ’t eikenhout en vers
gesproten lof Hoe straalt
de boterbloem als goud Wat heeft de Wildzang stof ! De elementen en de jeugd Elf jaar later luidt de kop boven een krantenartikel: ‘Natuur sloopt ode aan Vondel’: “(…) Het gemillimeterde gazon waar het zich bevond is veranderd in een kleine wildernis. Half vermolmde paaltjes gaan schuil onder hoog opschietend gras, paddestoelen nestelden zich tussen het “vers gesproten lof”.” De afdeling documentatie van het Stedelijk Museum denkt dan zelfs dat het kunstwerk al is opgeruimd: “Het is vervallen verklaard en in overleg met de kunstenaar afgeschreven.” Staat het er nog ? Dat zal in elk geval niet lang meer duren: “Het gaat dus weg.” Openbare werken in Amsterdam is belast met het onderhoud van dit soort kunstwerken. Gudmundssons ode aan Vondel had een leven lang mee moeten gaan. Wat ging er mis ? De opzichter denkt dat er “qua materiaalkeuze” fouten zijn gemaakt. Het tropische Azobe-hout zou niet goed zijn behandeld. “Het is bij de grond helemaal doorgerot. Het is kops hout, dus regen en sneeuw en alles vreet er helemaal in. En dan de jeugd natuurlijk.” Restanten Januari 2007 ligt het gazon er weer gemillimeterd maar leeg bij. Alleen in het midden rest nog een klein eiland met boompjes en stuikgewas en hier en daar enkele restanten van de paaltjes. Sigurdur Gudmundsson (1942) Bijlmerweide Foto: januari 2007
Startpagina Buitenbeeldinbeeld Buitenbeelden
in Amsterdam ZuidOost |
