Anton Wachter

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Anton Wachter door Suze Boschma-Berkhout, 1973

 

 

 

 

 

Lahringen

 

Simon Vestdijk werd in 1898 in Harlingen geboren. Hij volgde een opleiding tot arts maar werd liever schrijver. Succesvol: de Prijs der Nederlandse Letteren, de Constantijn Huygensprijs en de P.C. Hooftprijs vielen hem toe. Vestdijk had een hoge productie wat A. Roland Holst tot de uitspraak bracht: “O gij, die sneller schrijft dan God kan lezen”. Vestdijk: “Ik ken schrijvers die na het voltooien van een boek langdurig gaan uitrusten. Zoiets snap ik niet; je wordt er toch niet moe van, je kunt er toch bij blijven zitten.”

 

Zijn geboortestad Harlingen vormt als het stadje Lahringen de achtergrond van een aantal autobiografisch gekleurde verhalen met de scholier Anton Wachter als hoofdpersonage. In 1973 werd een beeld van de romanfiguur in Lahringen onthuld “om een van Harlingens grote zonen te eren”.

 

 

 

 

 

 

 

 

Uit het Nieuwsblad van het Noorden, 30 april 1973:

 

De weduwe van de schrijver Simin Vestdijk (1898-1971), Mieke Vestdijk-Van der Hoeven, heeft zaterdagmiddag in Harlingen een in brons gegoten jongensfiguur onthuld, dat een herinnering moet zijn aan deze dichter en romanschrijver. Het beeldje stelt de HBS-leerling Anton Wachter voor, de hoofdpersoon uit de sterk autobiografisch getinte Anton Wachter-cyclus van Simon Vestdijk. Het heeft een plaatsje gekregen op vijftig meter afstand van het geboortehuis van Vestdijk in het centrum van Harlingen.

 

Anton Wachter werd levensgroot in brons gezet door de Leeuwarder beeldhouwster Suze Boschma-Berkhout, die ook “Bartje” uit het boek van Anne de Vries gemaakt heeft.

 

Op de foto: na de onthulling zien we links M. Vestdijk, rechts de beeldhouwster mevrouw Suze Boschma-Berkhout en op de voorgrond de kinderen van Vestdijk, Dick (6) en Annemieke (4 jaar).

 

 

Ter gelegenheid van de onthulling heette Harlingen voor één dag ‘Lahringen’.

 

 

 

 

 

 

 

Petmans

 

De beeldhouwster had eerst een ontwerp ingediend waarbij Wachter blootshoofds voorgesteld werd, maar de opdrachtgever, het Centraal Comité, wilde beslist een pet omdat zo’n hoofddeksel bij die tijd hoorde. Boschma: “Ik vind hem met pet nu eerlijk gezegd ook veel aardiger. Toch is het eigenlijk een rare opdracht: een mannetje uit vroeger tijd maken dat niets doet ..”

 

Ze had houvast aan de beschrijvingen van Anton Wachter: een jongen met lange slungelige benen, een lange hals en een vooruitstekende adamsappel, nogal in zichzelf gekeerd en stil, wat artistiek en zich afzijdig houdend van de andere leerlingen. Boschma heeft ernaar gestreefd een beeltenis te maken waarvan men zou zeggen: “Ja, zó heb ik me deze figuur altijd voorgesteld”.

 

 

 

 

 

 

 


 

Suze Boschma-Berkhout (1922 – 1997)

 

Wikipedia

                                                             

 

                                                                                                       ansichtkaart jaren 70

 

 


 

Voorstraat, Harlingen

 

Foto’s: maart 2015

 

 

Startpagina