|
Groenlandse walvis
Walvis door Anne Woudwijk, 1993 Het opduikende dier staat aan het einde van de veerdam van Holwerd. De beeldhouwer koos voor de Groenlandse walvis omdat op dit dier in vroeger eeuwen vanaf de Waddeneilanden jacht gemaakt werd.
Nederlands Dagblad, 6 april 1993 Tonnen Voor de kop van de tweedelige walvis gebruikte Woudwijk een brok steen van 20 ton, het stuk voor de staart woog 26,5 ton. Hij had het idee voor het dier al jaren in zijn hoofd en wist het uiteindelijk gefinancierd te krijgen; alleen voor zijn handwerk bleef geen geld over. De Drachtster werkte veertien maanden aan het beeld met alleen een moker en een paar beitels als gereedschap. Woudwijk noemde de uit de Belgsche Ardennen gehaalde grijsblauwe hardsteen ‘versteende zee’; het is een sedimentsgesteente dat fossiele zeedieren bevat. Hij hakte er 13 ton vanaf, het werk noemde hij een gevecht tussen mens en beest.
Leeuwarder Courant, 11 sept 1993 (detail) Aanvaring Op 11 september 1993 is het beeld bij de pier van Holwerd naast de vaargeul in de Waddenzee geplaatst. Bij hoogwater lag de walvis onder water, bij afgaand tij dook het op en bij laagwater lag het droog. De kunstenaar wilde het beeld per se in zee hebben: “In walfisk op it droege is itselde as Us Mem yn ’t wetter”. Maar Woudwijk verkeek zich wel op de schaal, eenmaal in de wijdse zee geplaatst, verwerd het enorm ogende zoogdier (beide delen staan 16 m uit elkaar) tot een iel beestje. “It koe wol in hearring wêze, sei immen doe’t wy it byld pleatsen (Het zou wel een haring kunnen wezen, zei iemand toen we het beeld plaatsten)”. Acht jaar en 2 weken later ging het mis: in dichte mist voer een veerboot tegen het beeld en brak een stuk van de staart af. Het geheel werd uit het water getakeld, gerepareerd en in 2008 op de kop van de veerdam teruggeplaatst.
Anne Woudwijk (1952) De Friese beeldhouwer is autodidact. Aan de Telegraaf (11 sept 1993) vertelde hij dat hij niet naar de kunstacademie is geweest. “Dat zagen mijn ouders niet zitten. Ik kom uit een vrij streng christelijk gezin en de academie vonden ze maar gerotzooi. Kunstenaars stonden buiten de maatschappij en het was beter een vak te leren dat zekerheid gaf.” Hij ging naar de LTS. Achteraf vindt hij het een voordeel dat hij in de kunst geen opleiding heeft genoten. “Ik denk dat je op de academie toch onbewust beïnvloed wordt door docenten waar je tegenop kijkt. Bovendien ben ik door mijn werk in de bouw gehard en in staat dit lichamelijk zware werk te doen. Ik was ijzervlechter. Thuis experimenteerde ik wel eens met een blok steen of een stuk hout. Steen had mijn voorkeur, hout vond ik te zacht en het werken met die nerven teveel poespas.” Woudwijk werkt alleen met hardsteen, “ander materiaal boeit me niet”.
Holwerd, de veerdam Foto’s: augustus 2021
|
