Amazone te paard

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Amazone te paard door Arthur Spronken, 1973

 

 

 

 

 

Paardentorso’s

 

De paardentorso’s van Arthur Spronken laten de dynamiek van het lichaam zien. Die dynamiek wordt zo belangrijk bij de latere paardentorso's, dat de benen alleen in aanzet te zien zijn, de aanzet tot de beweging die in de torso plaatsvindt.

 

Vanaf 1962 wordt het paard een steeds terugkerend element in zijn oeuvre. Maar het is niet een weergave van een realistisch paard. Spronken richt zich volkomen op de paardetors. Niets meer dan het lijf, de billen en de nek laat hij de toeschouwer zien. Die vorm wordt volgens kunstrecensent Lambert Tegenbosch zijn thema: "het wentelende, fantastische paardelijf, dat niet rent, springt, draaft of galoppeert, maar dat rolt als de zee."

 

‘De paardentorso's van Spronken rennen niet, maar zweven of staan op een poot. De zwaartekracht lijkt de grote, gespierde dieren niets te doen, ze dansen, rollen, tollen, springen in de ruimte, zijn één brok dynamiek en kracht. Spronkens paarden draven, wentelen en steigeren expressief. Zijn beelden staan bol van de spanning. Hij laat onderdelen weg en concentreert zich op de essentie van het beeld: de paardentorso's in al hun kracht en beleving.’ (citaat TU-Eindhoven)

 

 

 

 

Links op het paardentorso de amazone

 

 

 


 

Arthur Spronken (1930-2018)

 

Wikipedia

 

 

 

 

 

 


 

Maastricht, pleintje ‘Op de Thermen’

 

Foto’s:  april 2012

 

 

Startpagina