|
Acupuncture
point
Exposure door Antony Gormley,
2010 De Engelse kunstenaar Antony Gormley had opdracht gekregen voor Lelystad een landschapskunstwerk te maken in een stedelijke omgeving. Het 25 m hoge en ruim 44.000 kg zware resultaat is opgebouwd uit 1800 verzinkte staalstukken. Gormley was gefascineerd geraakt door de electriciteitsmasten in het landschap van de Flevopolder en besloot zijn beeld op dezelfde manier op te bouwen. Voor de plaatsing van het kunstwerk is de strekdam extra gefundeerd met betonkolommen en betonplaten. Het is het zesde landschapskunstwerk in Flevoland.
Man and space frame In de volksmond heet het beeld ‘de hurkende man’ en ‘de poepende man’. De figuur is een westerling, natuurvolken zitten dieper als ze ontspannen en langdurig op deze manier zitten. Zoals gebruikelijk heeft de beeldhouwer Antony Gormley zijn eigen lijf als model genomen. Van de site van Flevoland Erfgoed: Gormley zag het als uitdaging een kunstwerk te creëren dat van afstand als duidelijke vorm te definiëren is, maar tegelijkertijd lokt als bestemming. Van veraf is 'Exposure' duidelijk herkennen als transparante menselijke vorm. Hoe dichterbij het werk hoe abstracter. Gormley: “Ik probeer elke keer weer uit te werken hoe we een lichaam opnieuw uit kunnen vinden niet als ding, maar als plek. Hoe kunnen we de realiteit tussen ruimte en massa zien?” Gormley:
“This is not a statue, it is an open work. It looks like a man from the
distance, but looks like a space frame from close by. This is a kind of
transparant image of human potential. They talk about it as the shitting man
and that’s fine. I may think of it in a different way but if that’s the way
some local people want to think about it, it is fine by me.”
Acupuncture
point Gormley: “I
am not interested in art as distraction or entertainment. I am interested in
art as a catalyst for making people aware of how extraordinary their lives
are already. Over fifty percent of the world population now lives in the
city. What does that mean? It means that in relating to the world or to being
alive, we are relating primarily with a built-in environment. That means a
humanly constructed habitat. I think this has very profound effects on our
imagination. I think the truth is that human nature only makes sense in
relation to nature: feeling the seasons, being aware of the elements. I hope
that what my work does, is somehow make these things act as a sort of
acupuncture points within a given environment
-whether is it down by the sea or whether it is all over a city- that asks us to attend: ‘Oh, I see this
body isolated in space against the sky. Ah, through the agency of this body I
become aware of the sky’. You might say, doesn’t everybody do that anyway? Well, they do and they don’t is the truth.”
De figuur kijkt uit op het Markermeer, op de grens van land en water. Op de dag van deze foto’s zag hij een troep kuifeenden, verschillende futen en een paar grote zaagbekken. Antony Gormley (1950) www.antonygormley.com Wikipedia
Grote levensvraag Alle manfiguren die Gormley gemaakt heeft, zijn
beeltenissen van hemzelf. Hij
vindt zijn lichaam "the closest experience of matter that I will ever
have". De kunstenaar stelt dat de hoge bevolkingsdruk van het
moderne stadsleven maakt dat het van levensbelang is " to take the time
and space to open up our minds to the elements. We are all aware that we are coming to the
point where there will be 10 billion human beings on this planet. The big
question that I'm asking with all of these works is, 'where does the human
project fit, in the scheme of things?"
juli 2017 vanaf ingang
Markermeer / Bataviahaven Strekdam Houtribsluizen, Lelystad Foto’s: december 2015
|
