Sporen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sporen door Wim Tap, 1995

 

 

 

                                    

 

 

 

 

              

 

 

 

 

                                                                         

 

 

Organische vormen

 

“Ik laat veel aan de natuur over”, is een uitspraak van beeldend kunstenaar Wim Tap. ‘Natura Artis Magistra’ is zijn motto, oftewel de natuur als leermeester van de kunst. En, als het aan hem ligt, ook van het leven. “We moeten met z’n allen weer beseffen wat we aan het kapotmaken zijn”.

 

Zijn werk heeft organische vormen, veelal ontstaan door erosie en toevallige breuken, een enkele versiering zorgt voor de nodige speelsheid. “Wat ik eigenlijk doe, is de natuur de stad binnen halen.” Hij doet niets liever. “Zoals een ander een mooie schelp van het strand op zijn vensterbank legt.”

 

 

 

                    

 

 

 

 


 

Wim Tap (1938-2010)

 

Wilhelmus Theodorus GerardusTap begon zijn loopbaan als schilder en had in 1964 zijn eerste expositie. Op zijn dertigste maakte hij de overgang naar ruimtelijk werk. Tap werkt voornamelijk met rotsblokken, afkomstig uit verschillende steengroeven in Europa, zoals Bretagne, de Eifel en de Ardennen. "Het materiaal is concreet, tijdloos en van een blijvende natuurlijkheid."

 

"Regelmatig ga ik naar steengroeven en bekijk wat ik daar kan gebruiken. Op basis van foto's, schetsen en modellen zoek ik verder naar een interessante vorm of combinatie.” Tijdens het hakken werkt hij intuďtief, vanuit de emotie van dat moment, hetgeen hem stoort, omdat zijn gevoel iedere dag weer anders kan zijn. "Kom ik de ene dag mijn atelier binnen en vind ik het mooi wat ik gemaakt heb. Maar een dag later ben ik in een andere stemming en heeft het beeld niet de kracht mij te overtuigen. Dat stoort me. Dan denk ik: mijn stemmingen zijn dus meer bepalend dan het ding zelf.”

(citaten uit ‘Sporen volgen het Javaplantsoen’, 1998)

 

 

 

 

 

 

 

 


 

Javaplantsoen

 

Foto’s: april 2010

 

 

Startpagina Buitenbeeldinbeeld

 

Startpagina buitenbeeldverhaal Amsterdam: Zeeburg