Begijn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Begijn door Margaretha de Goede-Taal, ofwel Gré Taal, 1974

 

Met het beeld worden de begijnen geëerd die op het Begijnhof woonden.

 

 

 

 

Begijnen waren religieuze leken, de vrouwen hadden geen kloostergelofte afgelegd, maar wel de belofte kuis (zij waren ongehuwd) en gehoorzaam een godsdienstig leven te leiden. Maar ieder moment konden zij dit leven achter zich laten en huwen. De Begijnhof is in de 14e eeuw gesticht, in 1971 overleed de laatste Begijn. Sindsdien is de Begijnhof geen ‘Begijnhof’ meer in de letterlijke betekenis van het woord.

 

www.begijnhofamsterdam.nl

 

 

 

 

Laatste der Begijnen

 

Op 23 mei 1971 overleed de laatst overgebleven Begijn op de Begijnhof, zuster Antonia op de leeftijd van 84 jaar. Drie jaar later werd als eerbetoon aan alle Begijnen van Amsterdam het beeld onthuld door Mej. Fichtner die toen 41 jaar op het Begijnhof woonde.

 

 

 

 

 

 


 

Gré Taal (1936)

 

Er zijn weinig gegevens te vinden over de kunstenares Margartha Taal. Margaretha de Goede-Taal woont met echtgenoot beeldhouwer David de Goede al decennia in Amsterdam. Van de beeldhouwster staat een bronzen zeeleeuw in Slotervaart (1982) en de sculptuur ‘Schouwend meisje’ in Amstelveen. Op de tentoonstelling ‘Vorm van Leven’ in het Singer museum in Laren, 1969 was David de Goede vertegenwoordigd met een staande man met lam op de schouders en Margaretha de Goede-Taal met een penning of plakaat met een portret en profil en de tekst Nol.

 

 

 

 

 

 

 


 

Ansichtkaarten

 

 

                           

 

                   ca 1903                                                                                                  ca 1920

 

 

 

                          

 

                      ca 1950 

 

 

 


 

Begijnhof, Amsterdam Centrum

 

Foto’s: juli 2010

 

 

 

Startpagina buitenbeeldinbeeld

 

Buitenbeelden in Amsterdam Centrum