|
reNESsance
reNESsance door Adam Colton, 1991 Ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van het Vlaams Cultureel Centrum en van de vernieuwing van de omgeving is het beeld, een watersculptuur, geplaatst. Als de fontein in werking is, spuit uit de twee zwarte bollen horizontaal een waterstraal. De stralen botsen en het water tuimelt langs de treden naar beneden. De titel van het beeld verwijst naar de wedergeboorte van de buurt en naar de Renaissance, de tijd van Brederode en Hooft die dankzij hun gedichten en toneelstukken ons een beeld schetsen van hoe het ooit was. In de fontein zijn klassieke principes als geometrie, symmetrie en frontaliteit verwerkt. Het beeld oogt als de tribune rond een arena uit de oudheid, daarmee verwijzend naar het aanpalende theater.
Adam Colton (1957, Engeland) adamcoltonsculpture.blogspot.com Wikipedia Het werk van Adam Colton geniet in Nederland ruime belangstelling. Galeries en musea hebben hem, sinds hij begin jaren tachtig als volslagen onbekende van Ateliers '63 in Haarlem afkwam, voortdurend gevolgd. Technisch is Colton een beeldhouwer in de traditionele betekenis van het woord: hij hakt en slijpt uit een blok steen een vorm die zich in de eerste plaats ruimtelijk wil gedragen. In boterzachte kalksteen (ook nog eens in beige-gele kleur, alsof hij het zelf kneedt) reikt hij niet hoger dan de sokkel van een klassiek beeld: je kijkt letterlijk neer op zijn beelden. Binnen een gesloten vorm worden tot rasters uitgroeiende lijnen neergezet, die een mythische wereld lijken te omsluiten. Een utopische stad, een fantastische architectuur, een verdwenen cultuur waarbinnen ooit mensen moeten hebben geleefd, roepen herinneringen op waaraan deze beelden refereren. (citaat uit Trouw,
14 januari 1993) Wending Een wending in het oeuvre van Colton. Zijn nieuwe beelden lijken op beenderen en schedels: een reusachtig stuk mergpijp, een flinke schijf bot. Althans zo lijkt het. Ondanks hun formaat en kleur is vrijwel meteen duidelijk dat het niet gaat om botten van olifanten, dinosaurussen of andere grote dieren. Het is alsof Colton een stukje bot onder een microscoop heeft gelegd, de structuur ontrafeld en die vervolgens vertaald naar zijn beelden op een geheel eigen en intuītieve wijze. Van jongs af aan is Colton gefascineerd door botten. Voor hem vertonen ze overeenkomst met het gesteente van de bergen die hij als kind met zijn familie in het Noorden van Engeland beklom. De in- en uitwendige structuren van zowel gesteente als botten zijn tegelijkertijd hard en zacht, dood en levend, oud en nieuw. Bovendien vertonen deze (oer)structuren op een bepaalde manier een verband met de wijze waarop ons doen en denken in elkaar steekt. Voor Colton bestaan er duidelijk parallellen tussen die oerstructuren en het leven zelf. Vandaar zijn poging die structuren tot op het bot te ontleden en er op een vereenvoudigde manier opnieuw vorm aan te geven. (gebaseerd op Trouw:
22 februari 2001)
Nes 45, op het plein voor het Vlaams Cultureel Centrum, en theater De Brakke Grond Foto: februari 2007 en april 2010
Startpagina Buitenbeeldinbeeld Buitenbeelden in
Amsterdam Centrum |
