|
Zielenwagens
Wagens door
Cornelius Rogge, 1989
Levensreis De Leeuwarder Courant schreef in 1993 bij de
solotentoonstelling ‘Vanitas’ van Cornelius Rogge: “Vanuit zijn theosofische
levensovertuiging is Rogge op zoek naar het mysterie van het leven en met
zijn kunst probeert hij de kijker als het ware te attenderen op de
geestelijke ideeën achter de materie – hij ziet zichzelf als een soort
priester die met zijn werk een verbinding legt met het mysterie van het
leven. Dat het daarbij om een persoonlijke interpretatie gaat is
onvermijdelijk volgens de kunstenaar. De vergankelijkheid van het aardse
leven speelt in zijn ideeën een sleutelrol. Het Limburgs dagblad in 1993: “In het recente werk van deze
kunstenaar is sprake van een opmerkelijke overeenkomst: op geheel
verschillende wijze verbeelden zij een transformatie van het aardse, materiële
naar het geestelijke immateriële. Dit is een fase die in de oude alchemie met
de term sublimato werd aangeduid. Cornelius Rogge werkt in visionaire fasen,
waarin hij de levensreis van de mens en zijn aankomst bij de onbekende wereld
probeert te verbeelden.
Dood is
leven Het Nieuwsblad van het Noorden schreef in 1992 bij zijn expositie
‘Momento mori’: “Hoe verscheiden ook het werk van Rogge in de afgelopen
dertig jaar lijkt te zijn, het verbindende thema was altijd de dood en de
vergankelijkheid. Rogge: “Of je nu kijkt naar mijn tenten bij Kröller-Müller,
de hutten van riet en papier-maché, de karren of de stellages van nu, ze gaan
allemaal over vergankelijkheid. Voor Rogge die opgroeide in een theosofisch
milieu, is: “de dood leven. Alles is vergankelijk, kwetsbaar en moet
ontbonden worden om tot een nieuwe incarnatie over te kunnen gaan.”
Cornelius Rogge (1932) Zoektocht Uit een radio-interview uit 2000: “Mijn vader zei: het belangrijkste in het leven is een zoektocht. Het doet er niet toe wat je vindt, als er maar een zoektocht is in het leven; het kan naar godsdienst zijn, naar goud, het kan naar alles zijn. In feite is er toen een koorts in mij ontstaan, dat ik dacht, ik moet ook een zoektocht maken. Ik werd kunstenaar en het werd een zoektocht naar binnen. Ik ben een zogenaamde introverte kunstenaar geworden die de deur naar de binnenkant heeft geopend en de jungle van binnen heeft verkend. Ik ben eigenlijk in de voetsporen van mijn vader getreden, maar dan de andere kant op. Het immateriele goud heb ik eruit gehaald. [..] Ik ben ontvankelijk voor mystiek, boeddhisme, christendom .. ik wijs niets af.” Een uitspraak van Rogge: ‘Om echt te kunnen zien, moeten wij ons opsluiten in het duister van ons innerlijk.’
Beeldenpark
Landgoed Anningahof, Zwolle Foto’s: augustus
2018
Startpagina Buitenbeeldinbeeld |
