|
Keien
Aankomst door Adri
Verhoeven, 2007 Mysterieus Adri Verhoeven werkt met steen. Voor hem is dit niet alleen het materiaal, maar ook het onderwerp van zijn beelden. Het intrigeert wat onder de oppervlakte ligt. Steen heeft met zijn hardheid, dichtheid, massiviteit en historie een mysterieuze beslotenheid. Verhoeven heeft steeds de neiging dat mysterieuze op een voetstuk te zetten; hij probeert de mogelijkheden die de steen in de groeve op verborgen wijze in zich draagt zichtbaar te maken op de wijze van de steen. Alle sculpturen zijn verbeeldingen van momenten of plaatsen waar Adri Verhoeven de steen ervaren heeft. (uit: “Beeldenpark Drechtoevers”, 1996)
Stoďcijns De beeldhouwer is gefascineerd door het idee dat steen, de oermaterie bij uitstek, in feite een stukje kosmos is, dat overal ter wereld zomaar voor het oprapen ligt. Wat hem aanspreekt in een steen is “de stoďcijnse houding”, zoals hij het noemt. Om die reden laat hij als kunstenaar de steen grotendeels intact. Hij respecteert en benadrukt de beslotenheid, ook al sluit die de mens in feite buiten. “Vergeleken met de steen zijn wij zelfs nog geen eendagsvlieg en past ons dus enige bescheidenheid.” Ontoegankelijk Verhoeven: “Als je dicht bij steen komt, is het net of er een intimiteit met het leven ontstaat. Maar echt toelaten doet de steen je niet. Je blijft aan zijn buitenkant. Als je hem openbreekt of zijn huid polijst, toont hij een nieuwe buitenkant.”
Elementaire deeltjes, 2013 Ongrijpbaar “Het leven van de steen speelt zich in een voor ons ongrijpbare dimensie af. Geologische processen beslaan langere periodes dan een mensenleven. Honderd jaar is niets voor een steen. Een miljard jaar is voor ons moeilijk te bevatten. Steen in zijn gevarieerde verschijningsvorm toont die tijd” Adri Verhoeven (1952) Onomstotelijk “Stenen zijn mijn grote liefde. Ze hebben zoveel geheimen die je zou willen blootleggen. Die fascinatie is mijn belangrijkste drijfveer. Ik blijf nieuwsgierig naar het wezen van de steen. Om daar iets van te begrijpen moet je terug naar het ontstaan van de aarde. Naar het moment dat een kokende ster begon af te koelen. Een steen is in feite gestold licht.” “Het fascinerende van een steen is z’n onomstotelijkheid. Een houvast, terwijl al het andere voortdurend aan verandering onderhevig is. Alleen een steen blijft. Twintig jaar geleden begon het, toen ik een keer op mijn hurken tussen de kiezelsteentjes zat, en me realiseerde dat al die steentjes hun gepolijste vorm hadden gekregen door een eeuwenlange beweging van de rivier. Vanaf dat moment heeft het geheim van steen me nooit meer losgelaten. Het gaat uiteindelijk om de uitdrukking van het zijnde, en dat snappen we nog steeds niet.” (uit: “Beelden in de berm” 2003)
Beeldenpark
Landgoed Anningahof, Zwolle Foto’s: augustus
2014
Startpagina Buitenbeeldinbeeld |
