|
Aardzee
Aardzee door Piet Slegers, 1982 Op vijf hectare land heeft Slegers de zee doen herleven in het landschap. Met glooiende verhogingen van aarde worden golven gesuggereerd. Er wordt zo een relatie gelegd tussen het nieuwe land en de verdwenen zee. Er lopen lijnen en stroken die bedekt zijn met grijsblauwe schelpen. Ze verwijzen naar lucht en water, zoals ook de zilvergrijze onderkant van het blad van de abeel doet, de boomsoort die aangeplant is. De niveauverschillen doorbreken de strakke eenvormige horizon van de polder. Het kunstlandschap in het kunstmatige landschap geeft steeds andere gezichtspunten. Slegers: “Alles was er vlak. Vroeger stond er ongeveer vier meter water boven. Ik wilde de kracht van het water tot uitdrukking brengen. Dus werkte ik in de aarde en maakte als het ware opstuwende golven, een soort gestolde beweging van de zeebodem. Om er licht in aan te brengen gebruikte ik gekleurde steen, waarmee ik de dijken bekleedde. Je ziet vanuit de verte het licht een dijk optillen.”
googlemaps Ontwerp Slegers: “Ik ben er eerst een paar keer gaan rondlopen. In dat prachtig weidse landschap. De polder was toen nog maar drie jaar oud. Alles was kaal, met die eindeloze lijnen. Vlak daarvoor was die hele vlakte nog water. En daar liep ik. Dat idee wilde ik vastleggen. De beweging van de zee, de golfslag, de kracht van het water. Ik heb in mijn atelier een enorme zandbak gemaakt. Daarin ben ik gaan ontwerpen en daar is Aardzee ontstaan. Toen dat ontwerp klaar was, heb ik het zo uitgevoerd.” Desolaat Anno 2008 laat een tocht langs de Land Art-objecten verschillende indrukken achter. De Aardzee geeft vanwege de verlatenheid het idee door een lang vergeten archeologische opgraving te dwalen. Overal duidelijke sporen van de mensenhand, maar er is helemaal niemand. In de verte passeert af en toe een auto alsof het dinkeytoys zijn aangeduwd door een jongenshand buiten beeld, verder is er slechts ruisende stilte als bij prehistorische grafheuvels ergens ver weg in de heuvels van Engeland.
Piet Slegers (1923-2016) Slegers heeft in het begin van zijn loopbaan traditioneel figuratief in brons en steen gewerkt. Eind jaren vijftig begon hij met abstract ruimtelijk werk en in 1969 stapte hij over op roestvrij staal om nog veel lichter en luchtiger te kunnen werken. Slegers: In de jaren zestig kwam de vraag op: waarom zouden beeldhouwers niet een kunstwerk kunnen maken in een landschap. Ik was al bezig los te komen, om ruimtes te maken met kunst. Toen ik jong was dacht ik al waarom zou je als beeldhouwer niet een heel landschap kunnen maken. Ik wil nieuwe ruimte maken, een soort kosmische spanning. Wilhelminaring 2011 Piet Slegers is de Wilhelminaring, een oeuvreprijs voor Nederlandse beeldhouwers, voor het jaar 2011 toegekend. De prijs is in het leven geroepen ter gelegenheid van het feit dat het vijftig jaar geleden was dat Wilhelmina afstand deed van de troon. De Wilhelminaring wordt sinds 1998 om de twee jaar uitgereikt door de gemeente Apeldoorn. In 1998 kende de jury de ring toe aan Joop Beljon, daarna aan Joep van Lieshout (2000), Jan van Munster (2002), Carel Visser (2004), Maria Roosen (2006) en John Körmeling (2009) en nu dus Piet Slegers (2011).
Zeewolde, Vogelweg Foto’s: juli 2008
Startpagina Buitenbeeldinbeeld
|
