|
Bokspringende jongens
Bokspringende jongens door Hetta Statius-Muller, 1959
Het beeldje stond oorspronkelijk in Overwhere, bij de openbare
Dopschool aan het Cavaljéplein. De Dopschool is van start gegaan met het
schooljaar 1959/1960. De Noordhollandse Courant van 11 september 1959
publiceerde een foto met het onderschrift: “Het eerste en enige standbeeldje
dat Purmerend bezit, staat in Overwhere” .
Beton of brons ?
Hetta Statius Muller heeft drie andere werken gerealiseerd
in Purmerend, alle drie eveneens bij scholen. De ‘Lezende kinderen’ aan de
Hoornselaan (1963-64), de ‘Dinosaurus’ aan de Sportlaan (1965-66) en de ‘Zeeleeuw’
in de Primulastraat (1966). Al deze werken zijn uitgevoerd in beton.
|
Ook het beeldje Bokspringende kinderen is oorspronkelijk
gemaakt van beton, zo blijkt uit op een ansichtkaart van 1985. Maar het
beeld in de Beethovenstraat is van brons. In het overzicht ‘Inventarisatie
kunstwerken in Purmerend’ uit 1990 wordt ook al aangegeven dat het werk in
brons gegoten is. Op dat moment bevindt het beeldje zich op het
Stadskantoor. Wat is er gebeurd met het betonnen exemplaar ?
|
ansichtkaart
uit 1985
|
Hetta Statius
Muller (1930-2018)
Hetta van Tilburg, later Hetta Rueb en geboren Henrietta
Statius Muller, woonde eind vijftiger - begin zestiger-jaren in Purmerend. In
1966 verliet ze de stad na haar huwelijk met A.S. Rueb uit Zeist.
|
Het grondelement van haar kunst, de
ruimte
‘Hetta en Jan van Tilburg
creëren ruimte in kleine woonark’ is de kop boven een artikel in de Noordhollandse Courant van 26
februari 1960. Hetta en Jan van Tilburg vallen vaktechnisch onder het
beroep van beeldhouwer gaat redacteur Jan Schagen in de krant verder. De
vanzelfsprekende ernst voor het werk, het heilige geloof in de juistheid
van de keuze en het logisch aanvaarden van vele moeilijkheden maakt het
mogelijk dat zij kunnen werken in een te kleine ruimte die deel uitmaakt
van een toch al niet te lijvige Where-woonark.
De helder-blauwe ogen van
Hetta staan vaak ernstig en misschien is er nog iets in terug te vinden van
de ervaringen uit het Jappenkamp op Sumatra. Hetta is geboren in Medan en
haar jeugd is door een wereldoorlog in de war gestuurd. Een Japanse
bezetting die het hele gezin in een kamp bracht waaruit de vader niet
terugkeerde. Na de oorlog hard werken om de achterstand in te halen. H.B.S.
en Kunstnijverheidschool, want dat zij het onvrouwelijk beeldhouwen zou
kiezen, stond al bij voorbaat vast.
Als kind drukte zij zich
beter uit door middel van klei dan door woorden en daar is ook nu nog niet
veel aan veranderd. Zij denkt ruimtelijk. Haar handen zijn niet in staat
voldoende haar woorden te onderstrepen. Zij hanteert het woord moeilijk en
vaak met schokken. Pas als ze vorm geeft aan haar gedachten in klei, gips,
brons of ivoor klinkt alles helderder en duidelijker. Dan zijn remmingen
weggevallen.
|
|
Haar handen scheppen. Zij
dijkt haar gedachten en gevoelens binnen de vorm waarin zij klare taal
spreekt. Een sterk vertrouwen in het leven en vreugde over al het
beleven, krijgen een duidelijke lijn. Haar werk is zonder romatisch weemoed
met een neiging naar het monumentale. Het geslotene is weggevallen en de
markante vorm verraadt veel van wat niet is gezegd. Hetta van Tilburg is
een talentvol beeldhouwster. In de kleine werkruimte staat zij vol
zelfvertrouwen.
Bokspringende kinderen
De bokspringende kinderen,
die zij in opdracht van de gemeente Purmerend maakte, getuigen van een
scheppende ongedurigheid. Nergens gebonden aan een glad vlak, maar
volkomen afgestemd op ruimte. Zo werkt Hetta van Tilburg, boetserende met
het grondelement van haar kunst, de ruimte.
links de krantenfoto uit
1959: ‘Het eerste en enige
standbeeldje dat Purmerend bezit, staat in Overwhere’
|
|
In de krant van 28 mei 1965 staat het volgende bericht:
|
Opdracht
voor beeldhouwster
Het gemeentebestuur van
Zaandam heeft een opdracht verstrekt aan mevr. H. Statius Muller voor het
maken van een betonnen beeld, dat zal worden geplaatst in de tuin van de
centrale werkplaats ‘De Boerejoncker’, Het beeld zal voorstellen een
fluitspeler. Het krijgt een plaats bij de vijver op het buitenterrein.
|
En later dat jaar:
|
De ark van mevr. Statius
Muller lag dezer dagen door het gewicht van het beeld dat ze momenteel aan
boord vervaardigt, zo scheef dat de draaitafel bezweek en de 300 kg klei en
gips rakelings langs de beeldhouwster tegen de slaapkamerwand smakte. En
dat allemaal door één oorzaak: ruimtegebrek.
|
Een jaar later, bij de onthulling van ‘de Dinosaurus’ zegt
de burgemeester in zijn speech dat de kunstenares de stad ging verlaten. Hij
zegt te hopen dat het contact niet verloren gaat, opdat in de toekomst nog
nieuwe produkten van haar het stadsbeeld zouden sieren.
Beethovenstraat, Purmerend
Foto’s: juni 2006
Startpagina Buitenbeeldinbeeld
Buitenbeelden in Purmerend
|