Vrijend paartje

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vrijend paartje of Bankzitters door Hans Bayens, 1980

 

 

 

 

                   uit de Noordhollandse Courant, 9 mei 1980

                   NB: de arm van het meisje stond oorspronkelijk in een andere stand, 180 graden gedraaid

 

 

Na negen jaar moest het beeld weg van zijn standplaats. In de loop der tijd zijn daarvoor verschillende redenen aangevoerd:

 

Argument: Hinderlijk voor politie, brandweer en ambulance

 

Het kunstwerk werd in eerste instantie tussen de bomen voor wielerhandel De Drie Meren geplaatst, bericht de Noordhollandse Courant in 1989. Maar dat jaar moest het van die plaats weg omdat het tijdens de markt in de weg stond voor brandweer, politie en ambulance. Het werd een tiental meter verplaatst naar de overkant, het kwam te staan tussen een drogist en een tapijthandel.

 

Niet iedereen was daar blij mee. Eerst zou het pal voor de drogist worden gezet, maar toen die de werkzaamheden zag beginnen, is snel de gemeente gebeld. De plaatsing zou problemen gaan geven met laden en lossen. Dat euvel werd opgelost door te besluiten het beeld een stukje op te schuiven richting tapijthandel.

 

De eigenaar van de fietswinkel vond de verhuizing zonde. “Eerst stond het beeld veel mooier in het zicht. Het lijkt of ze het toch ergens kwijt moesten. Het staat nu helemaal in het gedrang. Ik snap trouwens niet waarom een beeld dat één dag in de week in de weg staat, nu zeven dagen in de week moet wijken. Typisch de gemeente.”

 

Op een foto bij het krantenartikel is te zien dat de arm van het meisje toen al omgedraaid was naar de huidige stand.

 

Argument: Ruil kerk en theater

 

In mei 1997 bericht de krant over een kunstwerk aan de Verzetslaan dat herplaatst moet worden, en er wordt gesproken over opslag. In dat kader zegt een gemeentemedewerker van de afdeling kunst en cultuur dat de gemeente geen depot heeft waar grote kunstwerken tijdelijk kunnen worden opgeslagen. De gemeentewerf als opslagplaats had niet de voorkeur omdat de kans groter is dat een kunstwerk daar beschadigd. Die ervaring had de gemeente met een kunstobject dat jaren geleden voor de koepelkerk stond en opgeslagen moest worden toen deze kerk (destijds het theater) werd geruild met de Nicolaaskerk (het huidige theater De Purmaryn).

 

Argument: Stalling voor fietsen, onzichtbaar voor vrachtwagens

 

Vijf jaar later, in 2002, wordt door de krant nog een andere verklaring gegeven voor de eerste verplaatsing. “Fietsers zagen het ‘Vrijend paartje’ vaak als een mooie stalling voor hun rijwiel, terwijl vrachtwagens het liefdeskoppel over het hoofd zagen” tekent de verslaggeefster op. Het paartje werd drie keer aangereden. Op verzoek van de brandweer en de dienst Marktwezen is het toen verplaatst.

 

 

 

 

 

 

Twee jaar later, in 1991, werd het opnieuw verplaatst. Weer zijn verschillende argumenten aangevoerd:

 

Hangplek en klimrek

 

De nieuwe plek voor de drogisterij bleek in de praktijk nog minder ideaal, vervolgt de krant in 2002. “Het bronzen beeld werd namelijk geheel aan het zicht onttrokken en fungeerde eerder als hangplek en klimrek dan als autonoom kunstwerk ter verfraaiing van de Kaasmarkt.” Eerder, in 1996, werd een andere reden opgevoerd voor de minder geslaagde verplaatsing:  “In verband met het laden en lossen voor nabijgelegen winkels bleek het geen gelukkig gekozen plek. Het risico dat het beeld daarbij zou beschadigen was te groot.”  Een nieuwe standplaats voor het standbeeld werd gevonden voor het stadhuis, in 1991 kreeg het daar een nieuwe plek naast de trappen van het stadhuis.

 

 

Restauratie

 

Het kunstwerk bleek zwaar beschadigd. Het beeld was als het ware getordeerd en had veel constructieve beschadigingen. Schade-experts vermoedden dat het ‘Vrijend paartje’ ooit ten gevolge van zwaar geweld ontzet was geraakt. De in elkaar verstrengelde voeten en de hechting daarvan aan de sokkel bleek gebroken en ook de pootjes van het bankje waren kapot. In 1996 werd het beeldje gerestaureerd.

 

bron: de Noordhollandse Courant, 19 mei 1989, 6 november 1996, 27 mei 1997 en 21 december 2002.

 

 

 

 

 

 

 


 

Hans Bayens (1924-2003)

Hans Bayens was schilder en beeldhouwer in Amsterdam. Hij werd in 1924 in België geboren uit Nederlandse ouders, volgde de middelbare school in Nederland en was van 1946-1949 student aan het Hoge Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen. In 1949 vertrok hij met  een beurs van het Maison Descartes voor een jaar naar Parijs om daar te wonen en te werken. Voor hij zich definitief in Amsterdam vestigde, werkte hij veel in België, Frankrijk en Engeland.

 

Hans Bayens werkte in de traditie van het impressionisme, met name in zijn portretten en in zijn evocaties van het dagelijks leven van mensen, zoals zich dat afspeelt in hun eigen huis, in een café, een circus, een orkest of een ziekenhuis. In zijn landschappen en stillevens koos hij voor een meer expressionistisch getinte benadering.

Opmerkelijk zijn de literaire sculpturen van onder andere Multatuli, Theo Thijssen, Nescio’s Titaantjes (“Hommage aan Nescio”), Betje Wolff en Herman Gorter, in brons vereeuwigd. Bayens wordt dan ook de 'beeldhouwer van de Nederlandse literatuur' genoemd.

Info Bayens

 

Wikipedia

 

 

                                      

 

                                                 in voor- en tegenspoed ..

 

 

 


 

Kaasmarkt, Purmerend

 

Foto’s: januari 2006, juni 2009, januari 2010

 

 

Startpagina Buitenbeeldinbeeld

 

Buitenbeelden in Purmerend