Zonder titel
Plastiek door Margot Zanstra, 1980 Thema: de funktie van het gebouw als knooppunt van diverse de gemeenschap dienende activiteiten. Margot Zanstra (1919-2010) Margot Zanstra heeft een voorkeur voor wiskundige vormen, maar altijd met een sterke ritmiek en balans. Voorheen was Zanstra balletdanseres bij het Nationaal Ballet. De laatste zes jaar van haar dienstverband was ze choreografe. Deze carrière gaf ze op toen ze met de architect Piet Zanstra trouwde. De toenmalige leiding concludeerde daaruit dat 'haar interesse niet alleen meer bij het ballet lag' en zette Zanstra op een zijspoor. Op 45-jarige leeftijd verliet ze danswereld.
Eenmaal thuis begon ze te 'prutsen met haar vingers', zoals Zanstra het werk in interviews omschreef. Ze werkte een jaar op het atelier van kunstenaar Pieter Starreveld en in haar eigen atelier probeerde ze allerlei materialen en vormen uit. Technische kennis stak ze op door veel te gaan kijken bij technische bedrijfjes bij haar in de buurt, in de Jordaan. Ook volgde ze cursussen, onder andere bij TNO, in het gebruik van kunststoffen. Toen ze een opdracht kreeg voor een school in Rotterdam (1972) en gevraagd werd voor een tentoonstelling, kwam haar nieuwe carrière in een stroomversnelling. Zanstra werkt altijd aan de hand van concrete objecten -een plant, een wolk, een deur- die ze geometrisch uitwerkt, waarbij vooral de symmetrie opvalt. Daarnaast mag het nooit 'droog' worden. Zanstra daarover: "Ik houd van logische structuren, waarin variaties worden aangebracht. Het moet een boeiend geheel zijn waar je wat aan te kijken hebt. Het mooiste is dat als je eromheen loopt, het elke keer anders is, nooit aan alle kanten gelijk".
Waterlandlaan, Purmerend Foto’s: januari 2006
Startpagina Buitenbeeldinbeeld |
