|
Kunst of kei?
Wie
het wijkkantoor bezoekt, kán hem niet missen. Er ligt een soort rotsblok
voor de deur. Hoe komt dat daar terecht? Is het kunst? Onze expert ging op
onderzoek uit en na diepgaand speurwerk werd duidelijk dat het niet om een
kunstwerk gaat, maar om een geschenk.
Rond
1989 kwam een einde aan de verwikkelingen over de reconstructie van de Oude
Sluis en Schoolplein / Tramplein. Na jaren van onderhandelen met de
eigenaren van bedrijfspanden en woningen kon er eindelijk worden gesloopt
en gebouwd. Toen de nieuwe bebouwing klaar was, kon er worden begonnen met
de bestratingwerkzaamheden. De oude klinkers moesten eruit, er was nieuwe
riolering en wegfundering nodig en er kwam nieuw asfalt.
Op
11 september 1989 begon aannemer Koop-West met de bestrating op het binnenterrein
van de Oude Sluis en drie weken later gingen Schoolplein / Tramplein op de
schop. Ook toen was het al druk in de stad en werd het verkeer tijdens de
werkzaamheden geregeld door middel van stoplichten. De bus had daardoor
vertraging en automobilisten werd aangeraden dit deel van Purmerend te
mijden. Het benzinestation werd verplaatst naar de andere kant van de
straat en de grond werd gesaneerd en afgewerkt met een klinkerbestrating.
De
familie Wals, eigenaar van enkele gesloopte panden en het benzinestation,
vond het eigenlijk een kale bedoening. Wals bestelde bij Koelemeijer * een
grote zwerfkei en schonk deze vervolgens aan de gemeente. De kei kreeg een
mooie plek op het pleintje en eindigde zo, nu voor het wijkkantoor, aan het
Tramplein zijn zwervend bestaan.
* een tuincentum,
inmiddels in andere handen
|
