Compositie

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Compositie door Hans Verhulst, 1960

 

 

 

 

 

Abstractie

 

Hans Verhulst was een van de eerste beeldhouwers in Nederland die eind vijftiger jaren abstract begon te werken. In 1957 schreef de Waarheid bij een tentoonstelling: “[..] willen wij wijzen op het feit, dat de z.g. non-figuratieve kunst, d.w.z. die kunst, die niet gebaseerd is op de uiterlijke wereld om ons heen, bij onze beeldhouwers schaars is. Alleen Hans Verhulst, Pearl Couzijn-Perlmutter en W. Couzijn tonen composities. Het meest verwijderd van de werkelijkheid zoals wij die zien, maar zeer zeker daarop gegrond, is het merkwaardige werk van de in ons land vertoevende Japanner Shinkiri Tajiri, die in ijzer construeert. Zeer vele beeldhouwers voelen zich aangetrokken door het dagelijkse leven, zelfs door het huiselijke leven.”

 

 

 

 

 

 

Vrij van de beeldhouwkunst

 

De Telegraaf tekende in oktober 1959 op uit de mond van Hans Verhulst: “Tien jaar geleden werkte ik realistisch en ik was beïnvloed door het crypto-classicisme van de Italianen. Ik heb toen door allerlei probeersels getracht hier weer uit te komen en de laatste vier jaar is mij dat eindelijk gelukt, en ik ben vrij gekomen van de beeldhouwkunst. Ik werk nu met allerlei materialen die op een gegeven ogenblik bij een idee passen. Voor een dynamisch idee gebruik ik geen steen, maar veel vloeiender, soepeler materiaal als was, gips of klei.”

 

In het begin van zijn carrière werkte Verhulst figuratief. Op de tentoonstelling Sonsbeek ‘49 liet hij drie vrouwenfiguren zien, op Sonsbeek ‘52 Pomone en een zittende vrouw, op Sonsbeek ’55 twee portretkoppen en op Sonsbeek ’58 een doopvont dat hij in opdracht had gemaakt, maar ook: ‘Sables d’Or.

 

 

 

          

 

               Staand Naakt, 1950                               Sables d’Or, 1958                                                Verhulst met Moeder en kind, 1959

 

               (Staand naakt en Sables d’Or: Collectie en foto’s RCE:)

 

 

Ander systeem

 

De Leeuwarder Courant schreef in1962 naar aanleiding van een tentoonstelling in Harlingen: “[..] de meest moderne of abstracte exposant is de 40-jarige beeldhouwer Hans Verhulst. [..] Verhulst. die zijn opleiding aan de academies in Antwerpen en Brussel ontving, gaf vroeger zijn werk, onder invloed van zijn leertijd, een vrij onbeweeglijk of statisch karakter.

 

“Men heeft”, zegt hij, “dan nog geen eigen vormtaal. Het werk is nog bloedloos. Men onderzoekt in den beginne de vorm en begint telkens opnieuw. Op den duur krijgt men meer kijk op het vak. Men keurt en kiest, kortom men krijgt ervaring, bagage zoals wij dat noemen. Met die bagage is men in staat ieder ding in een ander systeem, al naar zijn aard, op te bouwen.

 

Ik werk dan ook zonder vooropgesteld principe. Het werk werd van statisch, dynamisch. Het kreeg actie en beweging. Wat ik vroeger een gesloten vorm gaf maak ik nu open en ik geloof beter en mooier. Bij het trachten de vormgeving uit het platte vlak te houden behoef ik niet meer na te denken. Het gebeurt intuïtief.”

 

 

 

 

Verhulst noemde zijn beelden ‘levende, nieuw afgebakende ruimten in de bestaande ruimte’.

 

 

Groep A’dam

 

Eind jaren vijftig vormde Verhulst samen met de beeldhouwers Carel Kneulman, Wessel Couzijn, Shinkichi Tajiri en Ben Guntenaar de ‘Groep A’dam’. Het doel: “Door gemeenschappelijke inspanning veelvuldig op internationaal niveau te exposeren om daardoor de hedendaagse beeldhouwkunst nieuwe erkenning te verlenen.” Ze presenteerden zich in 1959 in een galerie met een oorspronkelijke, niet aan een tentoonstelling gebonden catalogus. Het werk van de groep werd gekarakteriseerd als ‘de Cobra van de Nederlandse beeldhouwkunst’. Na een paar jaar viel de groep door meningsverschillen uiteen.

 

De groepsleden onttrokken zich met hun werk aan de traditionele beeldhouwkunst van dat moment in Nederland. Verhulst in 1959:

 

“Ik vind de Nederlandse beeldhouwkunst van het ogenblik nog zeer chaotisch, maar ik geloof wel, dat er veel talent steekt onder de jongeren. Alleen en zoals altijd zitten er een handvol klassieke beeldhouwers in sleutelposities die niet dulden dat jongeren aan bod komen, en de cultuur-politiek van de staat maakt, dat de middelmaat wordt bevoordeeld, terwijl ik veel liever zou zien dat er doelbewust een elite werd gepousseerd door tentoonstellingen, subsidies, uitzending naar het buitenland. Het zou natuurlijk wel hard zijn voor de zwakkere broeders die dan zouden afvallen, maar ik geloof wel dat er iets beters uit zou groeien.”

 

 

 

 

Hans Verhulst (1921-2005)

 

Wikipedia

 

 

 

 

 

 

 

Burgemeester In ’t Veldpark / Heijermansstraat,  Zaandam

 

Foto’s: november 2013

 

 

Startpagina

 

Beelden regio’s Zaanstreek en Waterland